Surseance van betaling

Wat is surseance van betaling?

Surseance van betaling (kortweg surseance) houdt in dat een schuldenaar uitstel van betaling krijgt. Surseance wordt uitsluitend verleend aan bedrijven die rechtspersoon zijn (zoals een bv of nv) en aan natuurlijke personen die een zelfstandig beroep of bedrijf uitoefenen. Surseance wordt verleend door de rechter. De bedoeling van een surseance is -zo mogelijk- een faillissement af te wentelen door orde op zaken te stellen, bijvoorbeeld door met de schuldeisers een regeling overeen te komen.
Elke surseance wordt ingeschreven in een openbaar register: het Centraal Insolventieregister (CIR).

Waar zijn de regels van surseance van betaling te vinden?

De belangrijkste surseanceregels zijn opgenomen in de artikelen 214 - 283 van de Faillissementswet. Deze wet trad in werking in 1895 en is sindsdien diverse malen gewijzigd. Men vindt er ook de regels van twee aanverwante procedures: faillissementen (artikel 1 - 213) en de schuldsaneringsregeling voor natuurlijke personen (artikel 284 - 362).

Wat is het verschil met een faillissement?

Doel van een surseance is de schuldenaar tijd en gelegenheid te geven zijn zaken op orde te krijgen. Surseance is dus gericht op het blijven voortbestaan van de onderneming. In de praktijk betekent dit dat er wordt overlegd met de schuldeisers om tot een betalingsregeling te komen. Doel van de surseance is een faillissement te voorkomen.
Bij een faillissement is de situatie definitief en zal de curator (die door de rechtbank wordt aangewezen) het resterende vermogen van de schuldenaar volledig aan de gezamenlijke schuldeisers uitkeren. Dit betekent dat, in de regel, de failliete rechtspersoon ophoudt te bestaan.

Meer informatie op de pagina over faillissement. Daar vindt je ook een begrippenlijst.

Wie kan surseance van betaling aanvragen?

In tegenstelling tot een faillissement kan een surseance van betaling alleen worden aangevraagd door de schuldenaar of onderneming zelf. Het verzoek tot surseance moet door een advocaat bij de rechtbank worden ingediend. De rechter wijst vervolgens een bewindvoerder aan.
Wanneer het toch tot een faillissement komt, zal de rechter vaak dezelfde persoon als curator aanstellen.

Voor- en nadelen surseance van betaling

Gedurende de surseance van betaling komen eerder gelegde beslagen te vervallen en hoeven (de meeste) schulden ontstaan vóór de surseance niet te worden betaald. Instemming van de aandeelhouders is in de regel niet nodig. Ook kan een dwangakkoord worden opgelegd aan bepaalde schuldeisers.
Daar staat tegenover dat een dwangakkoord niet voor álle schuldeisers geldt en dat de onderneming opdraait voor de kosten van de bewindvoerder. En blijken de financiële problemen niet van tijdelijke aard te zijn, dan kan alsnog een faillissement volgen.

Pre-pack of flitsfaillissement & stille bewindvoerder

Uit Engeland en de VS is een procedure afkomstig die nog vóór de aanvraag van surseance (en de publicatie daarvan in het openbare insolventieregister) van start kan gaan. Steeds vaker wordt achter de schermen door een stille bewindvoerder een faillissement voorbereid dat direct overgaat in een doorstart.
Zie: flitsfaillissement

Termen

  • Bewindvoerder

    Door de rechtbank aangewezen persoon die de surseance van betaling ten uitvoer brengt.
  • Stille bewindvoerder

    Bewindvoerder die al aan het werk gaat nog voordat er surseance van betaling wordt verleend (of een faillissement wordt uitgesproken). De toevoeging 'stille' betekent dat niemand op de hoogte is van de werkzaamheden. De stille bewindvoerder inventariseert om bij de start van de surseance (of doorstart) zo snel mogelijk tot actie over te kunnen gaan.
  • Pre-pack

    Uit Engeland en de VS overgewaaide procedure om voorbereidend werk te doen voordat surseance van betaling wordt aangevraagd bij de rechtbank (of een faillissement wordt uitgesproken). In Nederland is deze procedure nog niet in wetgeving verankerd.

Gerelateerde onderwerpen